มณีในกล่องแก้ว
เผยแพร่เมื่อ:
| D#maj7 | Dm | Cm F | A# || D#maj7 | Dm | Cm F | A# |
แสD#maj7งประกาย.. แวววัDmบจับตาเมCmฆขลาF ใยลืมแก้วA#ดวงนี้เอาไว้หากดวD#maj7งดารา.. ประดับฟ้DmาสดใสดวงใCmจจึงผ่องอำไพF.. เช่นแสงA#ดาว
เมื่อฉันมอD#maj7งดวงมณี จึงคลายมองดาDmวยามราตรีแต่ฉันก็รู้CmสึกดีF แม้ไม่เคA#ยได้สัมผัสไม่ได้เชD#maj7ย เพียงได้ชม ก็สุขสDmมในอุราปรารถนCmาได้เพียงมอFง..เธอข้าA#งเดียว
จะยืนอยู่ตรD#maj7งนี้ แม้ทำได้เพีDmยงมองมิอาจจอCmงเป็นเจ้าขอFง ครองหัวA#ใจเกินใจจะไขD#maj7ว่ขว้า มิอาจเอื้อมมืDmอของฉันไปสุขใCmจเพียงได้มอFงเจ้าA#มณี
ใD#maj7นภวังค์.. ดั่งแสDmงสะกดใจอาจดุCmจแมงเม่Fาเข้ากองไฟA# เป็นเช่นนั้นครู่ครั้D#maj7งหากได้เชย เหมือนลมเผDmยพัดกังหันแมงเม่านั้CmนขอยอมตาFย..ดังใจA#ปอง
เมื่อฉันมอD#maj7งจากตรงนี้ จึงเห็นแสงดาDmวเพียงริบหรี่แต่ฉันก็รู้CmสึกดีF แม้ไม่เคA#ยได้สัมผัสไม่ได้เชD#maj7ย เพียงได้ชม ก็สุขสDmมในอุราปรารถนCmาได้เพียงมอFง..เธอข้าA#งเดียว
| ** |
เมื่อมองเท้D#maj7าที่อยู่ในตม ก็สุขสมในอุราฉันแม้เท้Dmาเปื้อนดินเปื้อนโคลน ก็สุขล้นในเพลานั้นหมายมอCmงแม่มารศรี โอ้เมฆขลFาที่อยู่ในฝันจักใคร่A#ได้ดวงจินดา โผนโจนเมฆา มันช่างน่าขัน
D#maj7 เพราะแก่นแท้แห่งความรักที่เราต่างมีนั้น มิใช่Dmแต่เป็นการครอบครอง แต่การได้มองหนึ่งอนงค์นั้น มิอาCmจจะไปสัมผัสให้เธอเปื้อนตFม เพราะว่ามือฉัน.. จึงมอA#งเธออยู่ไกล ๆ ให้เธอคงไว้ซึ่งความงามนั้น
| ** | ** |