เดิมเดิม

  อภิรมย์   สตริง
เผยแพร่เมื่อ:  โดย:  60ss


คอร์ดเพลง เดิมเดิม อภิรมย์
เนื้อร้อง/ทำนอง: ประกาศิต แสนปากดีเรียบเรียง/โปรดิวเซอร์: ประกาศิต แสนปากดีดนตรี: พีระวัฒน์ อุทโท, ประกาศิต แสนปากดี, ภูพาน เพชรคำ, จักรพันธ์ ทองอนันทวงศ์

ยู่ในห้อBm9งเดิมเดิม.. ยู่ในห้อEm9งเดิมเดิม..ยู่ในห้อBm9งเดิมเดิม.. ยู่ในห้อEm9งเดิมเดิม.. A

Bm9 | Bm9 |Em9 | Em9 |
Bm9 | Bm9 |Em9 | Em9 A |

 Bm9  เธอหลงลืมเวลา   เธอไม่รู้ว่าผ่าEm9นไปนาน ซักเท่าไร ซักเท่าไร Bm9  เธอรับรู้เข้าใจ   ไม่ว่าฟื้นขึ้นEm9ตอนไหน นาฬิกาอยู่ที่ตีหนึ่ง

 Bm9  มันคล้ายมีบางสิ่ง กักเธอไว้   และปล่อยEm9เธอทิ้ง เพียงลำพัง เพียงลำพัง Bm9  มันเหมือนมีคำสั่ง   ให้เธอฟื้นขึ้นEm9กี่ครั้ง ก็ยังคงพบว่าอยู่ใน

ห้อGงเดิมเดิม..D  ยืนบนเก้าอี้Emตัวเก่า ยังพBmบว่ายังผูกเชือกอยู่Gซ้ำซ้ำ..D  ย้ำอารมณ์Emเทา ๆ หม่น ๆA(วนอยู่ในห้องเดิมเดิม)

Bm9 | Bm9 |Em9 | Em9 |
Bm9 | Bm9 |Em9 | Em9 A |

ยู่ในห้อBm9งเดิมเดิม..     Em9ยู่ในห้อBm9งเดิมเดิม..     Em9 A

 Bm9  ต้องย้อนไปคืนหนึ่ง   เธอผู้รู้สึกเบื่อEm9ระอา โลกพังพัง โลกพังพัง Bm9  เธอมองเตียงตู้ตั่ง   ตีหนึ่งทุกสิ่งEm9สิ้นหวัง เธอพยามที่จะไปให้พ้น

 Bm9  จึงยืนบนเก้าอี้   ผูกคอด้วยเชือEm9กเส้นนี้ ถึงพัดลม ถึงพัดลม Bm9  แล้วทิ้งตัวร่วงหล่น   แต่พอฟื้นขึ้นEm9อีกหน กลับยังคงพบว่าอยู่ใน

* | * |

วนอยู่ในห้องGเดิม ๆ ..Bm     อยู่ในห้อGงเดิม ๆ ..   Bmวนอยู่ในห้องGเดิม ๆ ..Bm     กับอารมณ์Emเทา ๆ หม่น ๆA

** |

 Bm9  เธอหลงลืม... Em9 Bm9  เธอรับรู้เข้าใจ แค่เพียงฟื้นขึ้Em9นตอนไหน   นาฬิกาหยุดที่ตีA.. หนึ่Bmง..



ฟังเพลง - เดิมเดิม อภิรมย์ - YouTube

เนื้อเพลง เดิมเดิม อภิรมย์ ยู่ในห้องเดิมเดิม ยู่ในห้องเดิมเดิม ยู่ในห้องเดิมเดิม ยู่ในห้องเดิมเดิม เธอหลงลืมเวลา เธอไม่รู้ว่าผ่านไปนาน ซักเท่าไร ซักเท่าไร เธอรับรู้เข้าใจ ไม่ว่าฟื้นขึ้นตอนไหน นาฬิกาอยู่ที่ตีหนึ่ง มันคล้ายมีบางสิ่ง กักเธอไว้ และปล่อยเธอทิ้ง เพียงลำพัง เพียงลำพัง มันเหมือนมีคำสั่ง ให้เธอฟื้นขึ้นกี่ครั้ง ก็ยังคงพบว่าอยู่ใน ห้องเดิมเดิม ยืนบนเก้าอี้ตัวเก่า ยังพบว่ายัง ผูกเชือกอยู่ซ้ำซ้ำ ย้ำอารมณ์เทาๆหม่นๆ(วนอยู่ในห้องเดิมเดิม) ยู่ในห้องเดิมเดิม ยู่ในห้องเดิมเดิม ต้องย้อนไปคืนหนึ่ง เธอผู้รู้สึกเบื่อระอา โลกพังพัง โลกพังพัง เธอมองเตียงตู้ตั่ง ตีหนึ่งทุกสิ่งสิ้นหวัง เธอพยามที่จะไปให้พ้น จึงยืนบนเก้าอี้ ผูกคอด้วยเชือกเส้นนี้ ถึงพัดลม ถึงพัดลม แล้วทิ้งตัวร่วงหล่น แต่พอฟื้นขึ้นอีกหน กลับยังคงพบว่าอยู่ใน วนอยู่ในห้องเดิมๆ อยู่ในห้องเดิมๆ วนอยู่ในห้องเดิมๆ กับอารมณ์เทาๆหม่นๆ เธอหลงลืม เธอรับรู้เข้าใจ แค่เพียงฟื้นขึ้นตอนไหน นาฬิกาหยุดที่ตี หนึ่ง