อีสานเอ้ย
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Bm | Bm |
| Bm | Bm |
G โอ้..
Em Bm โอ้.. อีสานเอ้ย..
| Bm | Bm |
Bm ตกเข้าเดือนสี่ กะเห็นแต่สายลมแล้ง
ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง มอดไหม้ใบหญ้า
ต้นเล็ก ต้นน้อย กะเหี่ยวเฉารอตาย
อันวาระสุดท้ายของสรรพชีวิต
Bm เป็นลิขิตจากฟ้าประทานมาแต่ดน
ให้หมู่เฮาสู้ส้น ยืนบนผืนดินผาด
ตั้งรกรากสืบสาน เป็นคนที่ราบสูง
แต่จิตใจบ่ใฝ่สูง ใช้ชีวิตติดดิน
Bm หากินตามประสาที่มูลวังพ่อแม่สร้าง
กลืนน้ำตาตางนา กินหัวมันต่างข้าว
จื่อเอาไว้เด้อเจ้า อย่าลืมไรชาติเกิด
อย่าลืมถิ่นกำเนิGด ว่าเป็นลูF#mกอีสาBmน..
โBmอ้.. คิดฮอEmดเจ้าเด้..
ลูกหลBmานเอ้ย..
Bm ลืมแล้วบ้อ เดิ่นขี้ดินใต้ตาล่างเจ้าเคยควัGด
เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซว ๆ แต่เค้าก่อBmน
ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหBmล
บี้ตับเป็ดตับไก่ กินสาเด้อลูกหล่Bmา
ด้กบมาโตหนึ่ง สองขาตัดปิ้งให้เจ้Bmา
หันหวนคืนมาถิ่นเค้า เอิ้นขวัญBmเจ้า
เจ้าอยู่ไส.G. ลูกเอ้Bmย..
| G | G || Em | F#7 |
| Bm | Bm || G | G || Em | Em |
| Bm | Bm |
Bm ลืมแล้วบ๋อ เดิ่นขี้ดินใต้ตาล่างเจ้าเคยควัGด เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซว ๆ แต่เค้าก่อBmน ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหBmล บี้ตับเป็ดตับไก่ กินสาเด้อลูกหล่Bmา ได้กบมาโตหนึ่ง สองขาตัดปิ้งให้เจ้Bmา หันหวนคืนมาถิ่นเค้า เอิ้นขวัญBmเจ้า เจ้าอยู่ไEmส.. ลูกเอ้ย.. คำแพงBmเอ้ย..
| Bm |
Bm เดี๋ยวนี้เหลือแต่เฮือนฮ่างให้ผู้เฒ่าเฝ้าแปว เป่าแปนไปเบิ่ดแล้ว บ่มีผู้มาสืบสาน อีสานยังถ่าเจ้า..มาปัดเป่าให้ฮุ่งเฮือง ออกจากเมืองกลับมาก่อน คิดGฮอดเด้.. คิดฮอดEmหลาย Bm อีสานเอ้Bmย.. อีสานEmเอ้ย.. อีสานBmเอ้ย
เนื้อเพลง อีสานเอ้ย ปรีชา ปัดภัย Ft.เกมส์ จุลโหฬาร โอ้ โอ้ อีสานเอ้ย ตกเข้าเดือนสี่ กะเห็นแต่สายลมแล้ง ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง มอดไหม้ใบหญ้า ต้นเล็ก ต้นน้อย กะเหี่ยวเฉารอตาย อันวาระสุดท้ายของสรรพชีวิต เป็นลิขิตจากฟ้าประทานมาแต่ดน ให้หมู่เฮาสู้ส้น ยืนบนผืนดินผาด ตั้งรกรากสืบสาน เป็นคนที่ราบสูง แต่จิตใจบ่ใฝ่สูง ใช้ชีวิตติดดิน หากินตามประสาที่มูลวังพ่อแม่สร้าง กลืนน้ำตาตางนา กินหัวมันต่างข้าว จื่อเอาไว้เด้อเจ้า อย่าลืมไรชาติเกิด อย่าลืมถิ่นกำเนิด ว่าเป็นลูกอีสาน โอ้ คิดฮอดเจ้าเด้ ลูกหลานเอ้ย ลืมแล้วบ้อ เดิ่นขี้ดินใต้ตาล่างเจ้าเคยควัด เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซวๆแต่เค้าก่อน ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหล บี้ตับเป็ดตับไก่ กินสาเด้อลูกหล่า ด้กบมาโตหนึ่ง สองขาตัดปิ้งให้เจ้า หันหวนคืนมาถิ่นเค้า เอิ้นขวัญเจ้า เจ้าอยู่ไส ลูกเอ้ย ลืมแล้วบ๋อ เดิ่นขี้ดินใต้ตาล่างเจ้าเคยควัด เล่นเฮือนน้อยกับหมู่ อยู่แซวๆแต่เค้าก่อน ปั้นข้าวน้อยบ่ายเกลือใส่มือเจ้าน้ำตาไหล บี้ตับเป็ดตับไก่ กินสาเด้อลูกหล่า ได้กบมาโตหนึ่ง สองขาตัดปิ้งให้เจ้า หันหวนคืนมาถิ่นเค้า เอิ้นขวัญเจ้า เจ้าอยู่ไส ลูกเอ้ย คำแพงเอ้ย เดี๋ยวนี้เหลือแต่เฮือนฮ่างให้ผู้เฒ่าเฝ้าแปว เป่าแปนไปเบิ่ดแล้ว บ่มีผู้มาสืบสาน อีสานยังถ่าเจ้า มาปัดเป่าให้ฮุ่งเฮือง ออกจากเมืองกลับมาก่อน คิดฮอดเด้ คิดฮอดหลาย อีสานเอ้ย อีสานเอ้ย อีสานเอ้ย
หลายคนถามวลีที่ว่า เป็นหยังได้กบมาโตหนึ่งสองขาตัดปิ้งให้เจ้า ทำไมต้องตัดขาปิ้ง มันมีหลายคำหลายประโยคในเพลงนี้ที่ผมใช้เพื่อทำให้เรานึกถึงความยากแค้นในสมัยเราเป็นเด็กกว่าที่พ่อแม่จะเลี้ยงมาให้โต ผมเชื่อว่าลูกอีสานหลายคนก็เคยผ่านชีวิตแบบนี้มา ให้นึกภาพตามนะครับกบหนึ่งตัวที่จะกินได้ทั้งครอบครัวพ่อแม่แล้ว ก็ลูกเล็กๆ เมนูที่จะทำได้คือตำเป็นน้ำพริก ภาษาพื้นบ้านเรียกว่าต้มป่น ต้มใส่น้ำปลาร้าแล้วนำมาตำเป็นน้ำพริกใส่น้ำเยอะๆเพื่อให้พอกินคนในเรือน แต่ด้วยความที่มีลูกเล็กอยู่ก็จำเป็นต้องตัดส่วนที่อร่อยที่สุดก็คือขาใหญ่เพื่อปิ้งป้อนให้ลูกกิน เนื่องจากเด็กกินเผ็ดไม่ได้แล้วส่วนตัวกบก็ตำน้ำพริก ป่น กินระหว่างพ่อแม่กับลูกที่โตแล้ว ในทอนนี้ทำให้เราระลึกถึงความรักของพ่อแม่ที่เสียสละเพื่อลูกได้เสมอลูกต้องได้กินส่วนที่อร่อยที่สุดและในเพลงก็บอกว่าถึงเราจะยากจนก็ยังทำมาหากินตามประสามรดกตกทอดที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้