ลุงขี้เมา
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Am G | Am G || Am G | Am G |
| F | E7 || Am G | Am G || F | E7 |
อุทาหรAmณ์ของคนรุ่นเก่CามีชายชรDmาเป็นคนขี้เมGางานการไม่มีทำF แกกินแต่เหล้ากินตั้งแต่เช้E7า.. ทุกวี่Amวัน G
Am เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาCน ร่อนเร่พเนจDmรแหล่งที่คนพลุกพล่Gาน ร่างกายซูบโซFม ผิวตัวดํากร้าน ตัวสั่นสะท้าE7น.. เพราะพิษสุราเรื้อรัAmง
เมื่อครั้งยังหนุ่Fม แกเคยทํานาเคยเอาหลังสู้ฟ้Gา.. ปลูกข้าวให้คนกิAmนหนี้สินล้นตัFว เพราะมัวแต่ทํานาไม่เคยเรียนรู้วิชGา.. ที่นาก็หลุดลAm G | Am Gอย..
Am มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังค่ำC เหน็ดเหนื่อยแทบตาDmย ได้แต่ค่าแรงต่ำ ๆG ก็เป็นคนจFน ย่อมเสียเปรียบเป็นประจํา กลํ้ากลืนความชอกช้ำE7.. ถ้าไม่ทําก็อดกิAm Gน
Am ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่Cม ในยามจะนอDmน ไม่เคยเต็มตื่Gน หลับลงคราวใFด ฝันร้ายทุกคืน สร้างความขมขื่E7น.. จนจิตใจอ่อนแAmอ
ยามเจ็บไข้F ร่างกายสั่นสะท้านเพราะต้องใช้แรงงาGน.. ยิ่งกว่าใช้แรงวัAmวคนทุกคFนต้องทํางานเหมือนควายแต่หนี้สินยังมากมาGย.. เกิดเป็นควายดีกว่าคAmน
| F | E7 | Am || F | E7 | Am |
| F | E7 | Am || F | E7 | Am |
หมดสิ้นปัญญAmาของชาวนาบ้านนอCกร่อนเร่เข้ามDmาเป็นจับกังในบางกอGกสูญสิ้นราคFา พอแก่ชราหัวหงอกหาทางออกสุดท้าE7ย.. ด้วยสุราเมAm Gรัย
Am กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่Cา หาเงินมาได้Dm แกก็เอาไปกินเหล้Gา มันกลุ้มก็ยิ่งกิFน ยิ่งกินก็ยิ่งเมา ร่างกายก็ปวดร้าE7ว.. โรคร้ายก็คุกคAm Gาม
เช้าวันหนึ่Fงมีคนพบศพ..ขี้เมานอนตาGย..อยู่ที่ใต้สะพานลอAmย
| * | * | * | * | * |

เนื้อเพลง ลุงขี้เมา แอ๊ด คาราบาว อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า มีชายชราเป็นคนขี้เมา งานการไม่มีทำ แกกินแต่เหล้า กินตั้งแต่เช้า ทุกวี่วัน เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน ร่างกายซูบโซม ผิวตัวดํากร้าน ตัวสั่นสะท้าน เพราะพิษสุราเรื้อรัง เมื่อครั้งยังหนุ่ม แกเคยทํานา เคยเอาหลังสู้ฟ้า ปลูกข้าวให้คนกิน หนี้สินล้นตัว เพราะมัวแต่ทํานา ไม่เคยเรียนรู้วิชา ที่นาก็หลุดลอย มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังค่ำ เหน็ดเหนื่อยแทบตาย ได้แต่ค่าแรงต่ำๆก็เป็นคนจน ย่อมเสียเปรียบเป็นประจํา กลํ้ากลืนความชอกช้ำ ถ้าไม่ทําก็อดกิน ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม ในยามจะนอน ไม่เคยเต็มตื่น หลับลงคราวใด ฝันร้ายทุกคืน สร้างความขมขื่น จนจิตใจอ่อนแอ ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน เพราะต้องใช้แรงงาน ยิ่งกว่าใช้แรงวัว คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย แต่หนี้สินยังมากมาย เกิดเป็นควายดีกว่าคน หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก สูญสิ้นราคา พอแก่ชราหัวหงอก หาทางออกสุดท้าย ด้วยสุราเมรัย กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า หาเงินมาได้ แกก็เอาไปกินเหล้า มันกลุ้มก็ยิ่งกิน ยิ่งกินก็ยิ่งเมา ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคาม เช้าวันหนึ่งมีคนพบศพ ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย