ยายสำอาง
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
เอ่อเอGmอ เอิงเงอ เออเออ เอิงเงอ เอิงเงิงเงยวณิพGmกพเนจร (วณิพกพเนจรD)ตาบอGmด แรมรอน มาขอทานท่านกิน(ตาบอGmด แรมรอน มาขอทานท่านกิDนตาบอGmดแรมรอนมาขอทานท่านกิน)
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
แม่เฒ่าเล่ารวGmยอารมณ์ขันแม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งานถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
แม่เฒ่าเล่ารวGmยอารมณ์ขัน
แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ
ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน
ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่
ตาแกบอGmด ตาแกบอด
มองไม่เห็น มองไม่เห็น
ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็นชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอางร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น
ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
แม่เฒ่าเล่าขาGmนตำนานเพลงขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทานเศษเงินอาหารให้เจือจานผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น
แม่เฒ่าเล่าขาGmนตำนานเพลง
ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน
เศษเงินอาหารให้เจือจาน
ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น
| * |
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
เอD#อ.. ที่ขอทานเขากินนั้นฉันไม่อายหรอกอายอดท้องกิ่วหิวไม่ไหวก็เกิดมาจากบ้านนอกใกล้คอกนาพอสี่ขวบโตมาล่ะตาก็มืดไปเคยมีผัวใหม่เก่าล่ะเขาก็ตายจากต้องตกระกำลำบากไปกันยกใหญ่
เลยขอทานเขากินร้องเป็นศิลปะอันพ่อแม่ให้มาเป็นมรดกไทยเป็นมรดกตกทอดมาจนแก่เฒ่าจนเดินเหินแข้งเข่าชักจะไม่ไหวแล้วกรมประชาสงเคราะห์เขาก็จับตัวว่าขอทานนี้ชั่วขอไม่ได้
ไปติดอยู่สองทีก็หลายปีอยู่เลยมานั่งนึกดูค่อยชักจะเปลี่ยนใจถ้าขอทานเขากินช่างน่ารำคาญเลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่เอ้าขอทานเขากินล่ะมันน่ารำคาญ
เลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
| Gm | Gm || Gm | Gm D |
แม่เฒ่าเล่ามGmาสู่ลูกหลานบทเรียนชีวิทยาทานตำนานวณิพกเมืองสุพรรณจบชีวิตขอทาน หลาวไม้ปิ่งไก่
แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน
บทเรียนชีวิทยาทาน
ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ
จบชีวิตขอทานหลาวไม้ปิ่งไก่
| * | ** |
| Gm | Gm | Gm | Gm D | ( Fade Out )

เนื้อเพลง ยายสำอาง แอ๊ด คาราบาว เอ่อเออ เอิงเงอ เออเออ เอิงเงอ เอิงเงิงเงย วณิพกพเนจร วณิพกพเนจร ตาบอด แรมรอน มาขอทานท่านกิน ตาบอด แรมรอน มาขอทานท่านกิน ตาบอดแรมรอนมาขอทานท่านกิน แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่ แม่เฒ่าเล่ารวยอารมณ์ขัน แม่เพลงวณิพกเมืองสุพรรณ ลูกเต้าไม่มีไว้ใช้งาน ถือมีดปาดตาลหลาวไม้ปิ้งไก่ ตาแกบอด ตาแกบอด มองไม่เห็น มองไม่เห็น ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง ร้องเพลงขอทานด้วยความจำเป็น ชีวิตลำเค็ญหนอยายสำอาง แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน เศษเงินอาหารให้เจือจาน ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น แม่เฒ่าเล่าขานตำนานเพลง ขับกล่อมบรรเลงเพลงขอทาน เศษเงินอาหารให้เจือจาน ผ่านพ้นคืนวันอันหนาวเย็น เออ ที่ขอทานเขากินนั้นฉันไม่อายหรอก อายอดท้องกิ่วหิวไม่ไหว ก็เกิดมาจากบ้านนอกใกล้คอกนา พอสี่ขวบโตมาล่ะตาก็มืดไป เคยมีผัวใหม่เก่าล่ะเขาก็ตายจาก ต้องตกระกำลำบากไปกันยกใหญ่ เลยขอทานเขากินร้องเป็นศิลปะ อันพ่อแม่ให้มาเป็นมรดกไทย เป็นมรดกตกทอดมาจนแก่เฒ่า จนเดินเหินแข้งเข่าชักจะไม่ไหว แล้วกรมประชาสงเคราะห์เขาก็จับตัว ว่าขอทานนี้ชั่วขอไม่ได้ ไปติดอยู่สองทีก็หลายปีอยู่ เลยมานั่งนึกดูค่อยชักจะเปลี่ยนใจ ถ้าขอทานเขากินช่างน่ารำคาญ เลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่ เอ้าขอทานเขากินล่ะมันน่ารำคาญ เลยคว้ามีดปาดตาลไปหลาวไม้ปิ่งไก่ แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน บทเรียนชีวิทยาทาน ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ จบชีวิตขอทาน หลาวไม้ปิ่งไก่ แม่เฒ่าเล่ามาสู่ลูกหลาน บทเรียนชีวิทยาทาน ตำนานวณิพกเมืองสุพรรณ จบชีวิตขอทานหลาวไม้ปิ่งไก่