สุดท้ายแล้วเราจะ
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
Cmaj7 สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำตอบ ลืมทุกคนที่รออยู่ สุดท้ายแล้วเราจะลืมความอุ่นจากการกอด Em7 ลืมรสชาติจากการจูบ สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำปลอบ ลืมทุกคำขู่ ลืมว่าเราเป็นแค่Cmaj7ไอ้คนกระจอก ที่พร่ำบอก ให้เวลาหยุด
Cmaj7 สุดท้ายแล้วเราจะลืมคนที่ควรลืม Em7 แล้วยังเสือกลืมคนที่ควรจำ ลืมเรื่องที่ละเลยมาตลอดเวลา แต่รู้ตัวตลอดเวลาว่าควCmaj7รทำ ลืมคนที่เราเบนหน้าหนี แล้วรู้ตัวอีกทีว่าควรฟัง
สุดท้ายแล้วเราจะลืมไอ้คEm7นที่เยินยอเราแล้วพออีกวูบเดียวเดินไม่นานเกินรอก็ลืมคนที่เกลียดเราซะเข้ากระดูกดำ Cmaj7 ลืมเพลงที่เคยชอบฟัง ลืมหนังที่เคยชอบดู ลืมคนใจร้ายที่ตอนสุดท้ายแม่งก็ไม่ชอบกู
Em7 สุดท้ายแล้วเราจะลืมความทรมาน การร้องไห้น้ำตาที่ซับ รวมไปถึงลืมสิ่งดี ๆ ที่เคยได้รับ ยังอยากจะยืCmaj7นยันคำเดิมจริง ๆ หรือเปล่า ถ้าสุดท้ายแล้วเราได้ลืม สิ่งที่อยากจะลืม เมื่อความทรงจำมันหมดเวลาให้ยืมEm7 เธออยากจะคืนจริง ๆ หรือเปล่า อยากจะลืมจริง ๆ หรือเปล่า หรืออยากลืมแค่เป็นครั้งคราวหรือเปล่า
ความทรงจำAm7แสนสั้น ชีวิตแม่งก็สั้นไม่ต่างกันเท่าไรแต่เมื่อพ้นผ่านข้ามคืนการลืมคือจุดเริ่มต้นของการจำครั้งใDหม่สิ่งที่น่ายินดีของความทรงจำคือยังจำได้ว่าเคยสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมันคือมึงจดจำอะไรไม่ได้เลย
สุดท้ายแล้วเราจะลืGมทุกสิ่งสุดท้ายแล้วเราจะทิ้Cงทุกอย่างกลิ่นหอมของความทรงจำสลายAmเป็นสีเจือจาBmงแค่เพียงไม่นานถูกลCมพัดลอยผ่านไปDเมื่อนกพิราบสยาGยแย้มปีกสิ่งที่เคยได้ยินจะค่อCย ๆ จางอ้อมกอดที่เคยสัมผัสจะหาAmยไปในพริบตBmาสักวันเราคงถูกลืCมเลือนไม่ต่างกัCmน
มองดูที่ ๆ เคยใช้เวลา มองดูที่ ๆ เป็นCmaj7ที่ประจำมองดูที่ ๆ เคยไปด้วยกันอ่อ! มองดูแล้วก็รู้สึกแปลก ๆMan, a lot of that we had done.แม่Em7ง a lot of time I've been drunk.Damn, a lot of truth ที่กูปฏิเสธทุกครั้งกูยังเจ็บ ด้วยสาเหตุอีกเป็นพัน
อ่อว! ในทุกวันยังคิCmaj7ดว่าจริง ๆ กูควรจะยืนได้แล้วจริง ๆ กูควรจะออกจากความขมขื่นได้แล้วจริง ๆ กูควรจะหยุดเกาผื่นของคืน ๆ ก่Em7อนได้แล้ว
วันที่ไม่มีใครให้เถียง จริง ๆกูยัEm7งจำเสียง แม่ปลุกให้ลุกขึ้นตื่นได้แล้วอ่อ!Cmaj7 แม่บอกว่าลูก ถ้ายังต้องเจอเบอร์ที่ยังต้องจำโลกมีกฎที่มันโคตรไม่ยุติธรรม อยู่ข้อหนึ่ง
คือมึงจะจำได้เฉพาะสุEm7ขที่สุด ทุกข์ที่สุดการพบเจอ จากลา ยิ้มกว้างการเล่นตลกของโชคชะตาและการหักหลังบ้า ๆ จากคนรอบ ๆ มึง
Am7 โลกเล่นสมองมึงอย่างละโมบ ด้วยคำว่าสำคัญ มึงจงจำ มึงจำ มึงจำ มึงใส่กะโหลก
อ่อ! ไอ้ควาDมสัมพันธ์ ความสำเร็จจบและเจ็บตามอัตภาพอย่าฝืนกฎของธรรมชาติ มันไร้ประโยชน์
C สิ่งที่เราลืDมหรือจดจำไว้ B7 สุดท้ายจะถูกกลืEm7นในกาลเวลาDไป C หากแม้นอยากลืDมหรือจำมากเพียงไหน B7 สุดท้าย ก็คEm7งไม่เหลือความหมDายใด..A/C# ในจักรวาลอันกว้าCงใหญ่.. D
| ** |
สุดท้ายมันก็เท่านั้Gนเอง
เนื้อเพลง สุดท้ายแล้วเราจะ AUTTA ft. Greasy Cafeสุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำตอบ ลืมทุกคนที่รออยู่ สุดท้ายแล้วเราจะลืมความอุ่นจากการกอด ลืมรสชาติจากการจูบ สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำปลอบ ลืมทุกคำขู่ ลืมว่าเราเป็นแค่ไอ้คนกระจอก ที่พร่ำบอก ให้เวลาหยุด สุดท้ายแล้วเราจะลืมคนที่ควรลืม แล้วยังเสือกลืมคนที่ควรจำ ลืมเรื่องที่ละเลยมาตลอดเวลา แต่รู้ตัวตลอดเวลาว่าควรทำ ลืมคนที่เราเบนหน้าหนี แล้วรู้ตัวอีกทีว่าควรฟัง สุดท้ายแล้วเราจะลืมไอ้คนที่เยินยอเรา แล้วพออีกวูบเดียวเดินไม่นานเกินรอ ก็ลืมคนที่เกลียดเราซะเข้ากระดูกดำ ลืมเพลงที่เคยชอบฟัง ลืมหนังที่เคยชอบดู ลืมคนใจร้ายที่ตอนสุดท้ายแม่งก็ไม่ชอบกู สุดท้ายแล้วเราจะลืมความทรมาน การร้องไห้น้ำตาที่ซับ รวมไปถึงลืมสิ่งดีๆที่เคยได้รับ ยังอยากจะยืนยันคำเดิมจริงๆหรือเปล่า ถ้าสุดท้ายแล้วเราได้ลืม สิ่งที่อยากจะลืม เมื่อความทรงจำมันหมดเวลาให้ยืม เธออยากจะคืนจริงๆหรือเปล่า อยากจะลืมจริงๆหรือเปล่า หรืออยากลืมแค่เป็นครั้งคราวหรือเปล่า ความทรงจำแสนสั้น ชีวิตแม่งก็สั้นไม่ต่างกันเท่าไร แต่เมื่อพ้นผ่านข้ามคืน การลืมคือจุดเริ่มต้นของการจำครั้งใหม่ สิ่งที่น่ายินดีของความทรงจำคือยังจำได้ว่าเคย สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมัน คือมึงจดจำอะไรไม่ได้เลย สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกสิ่ง สุดท้ายแล้วเราจะทิ้งทุกอย่าง กลิ่นหอมของความทรงจำสลายเป็นสีเจือจาง แค่เพียงไม่นานถูกลมพัดลอยผ่านไป เมื่อนกพิราบสยายแย้มปีก สิ่งที่เคยได้ยินจะค่อยๆจาง อ้อมกอดที่เคยสัมผัสจะหายไปในพริบตา สักวันเราคงถูกลืมเลือนไม่ต่างกัน มองดูที่ๆเคยใช้เวลา มองดูที่ๆเป็นที่ประจำ มองดูที่ๆเคยไปด้วยกัน อ่อ! มองดูแล้วก็รู้สึกแปลกๆ Man, a lot of that we had done แม่ง a lot of time I've been drunk Damn, a lot of truth ที่กูปฏิเสธ ทุกครั้งกูยังเจ็บ ด้วยสาเหตุอีกเป็นพัน อ่อว! ในทุกวันยังคิด ว่าจริงๆกูควรจะยืนได้แล้ว จริงๆกูควรจะออกจากความขมขื่นได้แล้ว จริงๆกูควรจะหยุดเกาผื่นของคืนๆก่อนได้แล้ว วันที่ไม่มีใครให้เถียง จริงๆ กูยังจำเสียง แม่ปลุกให้ลุกขึ้นตื่นได้แล้ว อ่อ! แม่บอกว่าลูก ถ้ายังต้องเจอเบอร์ที่ยังต้องจำ โลกมีกฎที่มันโคตรไม่ยุติธรรม อยู่ข้อหนึ่ง คือมึงจะจำได้เฉพาะสุขที่สุด ทุกข์ที่สุด การพบเจอ จากลา ยิ้มกว้าง การเล่นตลกของโชคชะตา และการหักหลังบ้าๆจากคนรอบๆมึง โลกเล่นสมองมึงอย่างละโมบ ด้วยคำว่าสำคัญ มึงจงจำ มึงจำ มึงจำ มึงใส่กะโหลก อ่อ! ไอ้ความสัมพันธ์ ความสำเร็จ จบและเจ็บตามอัตภาพ อย่าฝืนกฎของธรรมชาติ มันไร้ประโยชน์ สิ่งที่เราลืมหรือจดจำไว้ สุดท้ายจะถูกกลืนในกาลเวลาไป หากแม้นอยากลืมหรือจำมากเพียงไหน สุดท้าย ก็คงไม่เหลือความหมายใด ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ สุดท้ายมันก็เท่านั้นเอง