บางระจันวันเพ็ญ
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| G A | Bm |
| G A | Bm |
| G A | Bm |
| G A | F# | F# || F# | F# |
บางระจัBmนคืนพระจันทร์งามเด่Aนฝนพร่างพรำฉ่ำเย็Gน เยื่องยุทธภูมิAสงคราBmมมีนายจัBmนหนวดเขี้ยวระบือนาAมรวมพวกขึ้นทวงถาGม..หาควาAมเป็นไBmท
นิมนBmต์พระอาจารย์ธรรมโชAติสละละทิ้งโบGสถ์ เป็นมิ่งขวัAญกำลังใBmจหวังต่อกBmรทัพพม่าทั้งน้อยใหAญ่ที่ข่มเหงน้ำใจG ปล้นฆ่าเด็ก ผู้หญิF#ง..
บางระจันBmเขารวมกันเป็นหนึ่Aงมีตนเป็นที่พึ่Gง ยอดนักสู้AเมืองสิงBmห์ทั้งเจ็ดครั้Bmง รบพม่าจนล้มกลิ้Aงบางระจันเก่งจริGง จึงต้องยิAงด้วยปืBmน
เอาปืนใหBmญ่ยิงใส่กันตู้มต้Aามปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าGมเพราะเพิ่งหล่Aอเมื่อวานซืBmนก็กรุงศBmรีมิให้เขาหยิบยืมปืAนจึงมิอันหยัดยืGน..รักษาค่าAยบางระBmจัน..
บางระจัGน บางระจัAน บางระจัBmนมิอาจยืนอยู่ถึงวัGนเพ็ญเดือAนสิบสอBmงบางระจัGน บางระจัAน บางระจัBmนมิอาจยืนอยู่ถึงวัGนเพ็ญเดือAนสิบสอBmง
| ** |
| Bm | Bm || Bm | Bm |
Bm เพื่อพ้องเพื่อน กูจะสู้..หลังชนฝา เพื่อลูกเมีย กูจะสู้..สุดใจกล้า เพื่อพี่น้อง กูจะสู้..สุดแรงหล้า เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้..จนสิ้นเลือดหยดสุดท้าย..
| G A | Bm || G A | Bm |
| G A | Bm || G A | F# | F# || F# | F# |
เป็นปีจBmอ คืนเดือนเจ็ดเผด็จศึAกในหัวใจส่วนลึGก ถึงต้องตาAย ไม่เสียBmใจเกิดมาสู้Bm สมศักดิ์ศรีลูกผู้ชาAยแม้รักษาไว้ไม่ได้G แผ่นดินไทAยหนนี้Bm
อีกแปดเดือBmนต่อมายิ่งหน้าเศร้Aาพอหมดสิ้นลมหนาGว ไทยต้องเสีAยกรุงศรีBmอยุธยBmาอันเป็นราชธานีAในการศึกครั้งนี้G มีอุทธาหรAณ์สอนBmใจ..
| ** | ** |
| G | G || A | D E A/C# | Bm |

เนื้อเพลง บางระจันวันเพ็ญ คาราบาวบางระจันคืนพระจันทร์งามเด่น ฝนพร่างพรำฉ่ำเย็น เยื่องยุทธภูมิสงคราม มีนายจันหนวดเขี้ยวระบือนาม รวมพวกขึ้นทวงถามหาความเป็นไท นิมนต์พระอาจารย์ธรรมโชติ สละละทิ้งโบสถ์ เป็นมิ่งขวัญกำลังใจ หวังต่อกรทัพพม่าทั้งน้อยใหญ่ ที่ข่มเหงน้ำใจ ปล้นฆ่าเด็ก ผู้หญิง บางระจันเขารวมกันเป็นหนึ่ง มีตนเป็นที่พึ่ง ยอดนักสู้เมืองสิงห์ ทั้งเจ็ดครั้ง รบพม่าจนล้มกลิ้ง บางระจันเก่งจริง จึงต้องยิงด้วยปืน เอาปืนใหญ่ยิงใส่กันตู้มต้าม ปืนไทยแตกเหลือแต่ด้าม เพราะเพิ่งหล่อเมื่อวานซืน ก็กรุงศรีมิให้เขาหยิบยืมปืน จึงมิอันหยัดยืนรักษาค่ายบางระจัน บางระจัน บางระจัน บางระจัน มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง บางระจัน บางระจัน บางระจัน มิอาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสอง เพื่อพ้องเพื่อน กูจะสู้หลังชนฝา เพื่อลูกเมีย กูจะสู้สุดใจกล้า เพื่อพี่น้อง กูจะสู้สุดแรงหล้า เพื่อบ้านเมือง กูจะสู้จนสิ้นเลือดหยดสุดท้าย เป็นปีจอ คืนเดือนเจ็ดเผด็จศึก ในหัวใจส่วนลึก ถึงต้องตาย ไม่เสียใจ เกิดมาสู้ สมศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย แม้รักษาไว้ไม่ได้ แผ่นดินไทยหนนี้ อีกแปดเดือนต่อมายิ่งหน้าเศร้า พอหมดสิ้นลมหนาว ไทยต้องเสียกรุงศรี อยุธยาอันเป็นราชธานี ในการศึกครั้งนี้ มีอุทธาหรณ์สอนใจ