ภวังค์จิต
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Bm | A || E/G# | G |
เฮือBmนแก้วใด บ่งามAเต้าความดีที่ตัGวน้องมี ให้อ้าDยนั้น มันงามA/C#ล้ำบ่มีBmเพชรพลอย ไพลิAนจินดาคำแต่เมื่Gอมีธรรม..นำน้องA ก็สุขใBmจ..
| Bm A/C# |
จุตติBm จุตตัง มรณัง และก็จุตติแม้รัAกกันปานใด แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิแม้เวลาGจะพรากเราจากการ รัก โลภ โกรธ หลงแต่ความดีDนั้นยังคงอยู่แม้เรือนร่A/C#างโดนลากด้วยพระสงBmฆ์
ระทม ตรอมตรม โศกอารมณ์ใจอาวรAณ์ฝังจิต คิดหา ยามเวลาเธออาทGรให้รักสว่างไสวเป็นดังแสงไฟดุจทินกDรให้รักมอบความอบอุ่A/C#นในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภBmรณ์
รอนแรมเรื่องรัก เธอจากไปไกลอีกชาติAภพดวงมอญมันโศกนัก อยู่แห่งใดจึงไม่ได้Gพบบ้านที่เคยมี เปลเคยไกว หมอนที่เธอเคยAนอนเหลือเพียงแค่เท่าธุลี จากดุ้นฝืนในกองฟอBmน
ภมรกับช่อดอกไม้ ยังมีเฉา และมีจากกัGนความเศร้าความสุขใด ๆ จะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลังเชื่อว่าเธอไม่เคยจากไป และอยู่ในความจำฉันAจะรักกันคณานับ ต่อให้ล่วงลับและดับขัBm Aนธ์..
ฉัBmน.. เชื่อว่าเธAอ..ยังคงGรักกัน รักมั่Dน ไม่เสื่อมA/C#สลายไBmม่.. จากไปไหAน..วนเวียGนคุ้มภัย ในยามDทุกข์ ยามA/C#ใจตรม
ฉัBmนเชื่อว่าเธอคนAที่อยู่บนฟ้าทุGกกาลเวลา เธอAไม่จากไปไหนไม่Bmอาจมีสิ่งใด..มาพAลัดพรากใจเราสองแม้Gต้องตายจากกัน ก็Aเพียงตัว ใช่หัวDใจ..

เนื้อเพลง ภวังค์จิต ปราง ปรางทิพย์เฮือนแก้วใด บ่งามเต้าความดี ที่ตัวน้องมี ให้อ้ายนั้น มันงามล้ำ บ่มีเพชรพลอย ไพลินจินดาคำ แต่เมื่อมีธรรมนำน้อง ก็สุขใจ จุตติ จุตตัง มรณัง และก็จุตติ แม้รักกันปานใด แต่ผลสุดท้ายกลายเป็นอัฐิ แม้เวลาจะพรากเราจากการ รัก โลภ โกรธ หลง แต่ความดีนั้นยังคงอยู่ แม้เรือนร่างโดนลากด้วยพระสงฆ์ ระทม ตรอมตรม โศกอารมณ์ใจอาวรณ์ ฝังจิต คิดหา ยามเวลาเธออาทร ให้รักสว่างไสวเป็นดังแสงไฟดุจทินกร ให้รักมอบความอบอุ่น ในยามเหน็บหนาวเป็นดังอาภรณ์ รอนแรมเรื่องรัก เธอจากไปไกลอีกชาติภพ ดวงมอญมันโศกนัก อยู่แห่งใดจึงไม่ได้พบ บ้านที่เคยมี เปลเคยไกว หมอนที่เธอเคยนอน เหลือเพียงแค่เท่าธุลี จากดุ้นฝืนในกองฟอน ภมรกับช่อดอกไม้ ยังมีเฉา และมีจากกัน ความเศร้าความสุขใดๆจะทิ้งเอาไว้เป็นเบื้องหลัง เชื่อว่าเธอไม่เคยจากไป และอยู่ในความจำฉัน จะรักกันคณานับ ต่อให้ล่วงลับและดับขันธ์ ฉันเชื่อว่าเธอ ยังคงรักกัน รักมั่น ไม่เสื่อมสลาย ไม่จากไปไหน วนเวียนคุ้มภัย ในยามทุกข์ ยามใจตรม ฉันเชื่อว่าเธอคนที่อยู่บนฟ้า ทุกกาลเวลา เธอไม่จากไปไหน ไม่อาจมีสิ่งใดมาพลัดพรากใจเราสอง แม้ต้องตายจากกัน ก็เพียงตัว ใช่หัวใจ