รอกระถินคืนถิ่น

  ไหมไทย หัวใจศิลป์   หมอลำ   อีสาน   คนไกลบ้าน   คิดถึง
เผยแพร่เมื่อ:  โดย:  60ss


คอร์ดเพลง รอกระถินคืนถิ่น ไหมไทย หัวใจศิลป์
เนื้อร้อง/ทำนอง: ธิบดินทร์ ทองสินเรียบเรียง: สวัสดิ์ สารคาม

Cm | Fm |A# | Gm |

Cm | Fm |Gm A# | Cm |

เหน็บหCm Fนาว..    หัวลมผ่าFmน..ทรวงสะท้าGmน เหม่อมอA#งท้องCmนาคึดฮอดกระCm Fถิน..    สาวบ้านFmป่า..เจ้าจากท้องนGmา..ไปอยู่GmเมืองCm A# Cmไกล..

Cm | F |Cm | F | Cm |

Cm | Cm |Cm | Cm |

Cm | D# |Gm | Cm |
Cm | Fm |A# Gm | Cm |

เสีA#ยงลมพัGmดตึ้ง ๆCmคือเสียงใCmจของอ้ายไหวFmสั่นเมื่Cmอตาหวาน..ทิ้งอ้าD#ยให้อยู่บ้านนFmคึCmดฮอดน้อง เหม่อมองD#ท้องนภาเห็A#นตั้งแต่ดวงหน้า..คนเคยกอGmด แม่ยอA#ดกระถิCm

หงCmอยคันแทกิ่Fmว เบิ่งสายลGmม พัดดอกสะแบCmปลิGmวแว้งแหว่Cmง แก่งนกกD#าเคียงคู่บิFmอุD#กอั่งเอ้Cmา หมองเศร้า ข้าวบ่กิFmกลิ่นหอA#มดอกผักอีฮีนบ่คือกลิ่Gmนแก้มนวลน้อCm A# Cmงนาง..

ไปเดินห้าCmง อย่าลืมทางสายเก่าไปเดินห้าง อย่าลืมทางสายเก่าลืมต้นส้มอึ่งเพ้า กระเดาคุ้ยป่นปลาย้านน้องหล่าลืมมื้อไต่คันแทไปสะเวินหลงแอร์ ขี่บันไดเลื่อน

ปีเดืCmอนเคลื่อนคล้อยลอยผ่านย้านตาหวาD#นลืมอ่อนหอยลายเทFmลืมของแซCmบอีสานบ้านเฮFmลืมปั้นข้าA#วเคยคุ้ยกินกับGmป่นจากนFmาไปอยู่ไทยดนย้านลืมคนA#เคยใต้หนูGmนำกัCm A# Gm Cmน..

งานทางนั้Cmนคงจบเจือไคแหน่งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่บ่ตากแดดหน้าแหล คืออ้ายผู้อยู่นาอุ้มมัดกล้า แขนเปื่อยเป็นฮังบ่คือกระเป๋าหนังนั่งเอามือกุมเม้า

เสีA#ยงฟ้าฮ้อGmงตื้ม ๆCm ..คือเสียงขอCmงฟ้าฮ้องสั่FmเมCmฆบาง ๆA# ลมหนาวหล่D#อง ข้าวออกรวFmเอิ้Cmนฝากฟ้า.. ไปบอกคนอยู่เมืองหลFmวงว่าคA#นที่คอยเป็นห่วง..แหงนมองฟ้Gmา คองถ่าจนวิCmน..

ควCmามคิดฮอดเจ้Fา พาใจGmอ้ายมีน้ำตาCmนั่Cmงอิจฉา..หมู่นกกD#าเคียงคู่โบยบิGmคืCmอหัวใจสิขาด ปั๊ด ๆ หล่นลงดิD#กลับมA#าสาหล่ากระถินกลับคืนถิ่Gmนอีสานบ้านCm A# Gm Cmเฮา..

เห็นฮวงข้าCmวลมตีขูหล่นเห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่นคนเคยเทียวคู่อ้ายไปลี่อยู่กรุงลมพัดทุ่งขี้ฝ่าเหงาบังแสงอ้ายยังรอคำแพง ถ่ากระถินน้อคืนบ้าน

Cm | D# |Gm | Cm |
Cm | Fm |A# Gm | Cm |



คอร์ดเพลง รอกระถินคืนถิ่น ไหมไทย หัวใจศิลป์

เนื้อเพลง รอกระถินคืนถิ่น ไหมไทย หัวใจศิลป์เหน็บหนาวหัวลมผ่าน ทรวงสะท้าน เหม่อมองท้องนา คึดฮอดกระถินสาวบ้านป่า เจ้าจากท้องนาไปอยู่เมืองไกล เสียงลมพัดตึ้งๆ คือเสียงใจของอ้ายไหวสั่น เมื่อตาหวานทิ้งอ้ายให้อยู่บ้านนา คึดฮอดน้อง เหม่อมองท้องนภา เห็นตั้งแต่ดวงหน้า คนเคยกอด แม่ยอดกระถิน หงอยคันแทกิ่ว เบิ่งสายลม พัดดอกสะแบง ปลิวแว้งแหว่ง แก่งนกกาเคียงคู่บิน อุกอั่งเอ้า หมองเศร้า ข้าวบ่กิน กลิ่นหอมดอกผักอีฮีน บ่คือกลิ่นแก้มนวลน้องนาง ไปเดินห้าง อย่าลืมทางสายเก่า ไปเดินห้าง อย่าลืมทางสายเก่า ลืมต้นส้มอึ่งเพ้า กระเดาคุ้ยป่นปลา ย้านน้องหล่าลืมมื้อไต่คันแท ไปสะเวินหลงแอร์ ขี่บันไดเลื่อน ปีเดือนเคลื่อนคล้อยลอยผ่าน ย้านตาหวานลืมอ่อนหอยลายเทา ลืมของแซบอีสานบ้านเฮา ลืมปั้นข้าวเคยคุ้ยกินกับป่น จากนาไปอยู่ไทยดน ย้านลืมคนเคยใต้หนูนำกัน งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่ งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่ บ่ตากแดดหน้าแหล คืออ้ายผู้อยู่นา อุ้มมัดกล้า แขนเปื่อยเป็นฮัง บ่คือกระเป๋าหนังนั่งเอามือกุมเม้า เสียงฟ้าฮ้องตื้มๆ คือเสียงของฟ้าฮ้องสั่ง เมฆบางๆลมหนาวหล่อง ข้าวออกรวง เอิ้นฝากฟ้าไปบอกคนอยู่เมืองหลวง ว่าคนที่คอยเป็นห่วง แหงนมองฟ้า คองถ่าจนวิน ความคิดฮอดเจ้า พาใจอ้ายมีน้ำตา นั่งอิจฉาหมู่นกกาเคียงคู่โบยบิน คือหัวใจสิขาด ปั๊ดๆหล่นลงดิน กลับมาสาหล่ากระถิน กลับคืนถิ่นอีสานบ้านเฮา เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น คนเคยเทียวคู่อ้ายไปลี่อยู่กรุง ลมพัดทุ่งขี้ฝ่าเหงาบังแสง อ้ายยังรอคำแพง ถ่ากระถินน้อคืนบ้าน