สิได้เจ็บเทือเดียว
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Dm C | A# |
| Dm C | A# |
เDmห็นกันอยู่ตำตา ว่าเธอกับเขาCเกินคนทั่วไปพากัA#นไปฮอดขั้นไหน ฉันควรต้องรัCบรู้มันหรือยังไDmม่ใช่ธรรมดา ที่เธCอเคยบอก ว่ายัA#งคงมีแค่ฉันคำว่ารักGmที่พูดทุกวัน เชื่อได้แค่Cไหน
ทำไมDmต้องออกอาการดูเธอลนลาCน เหมือนโดนจับได้สิไปกลัA#วอีหยัง ถ้าว่าหัวใจของเธCอยังมั่นคงพอบอDmกกันได้หรือยังว่Cาวันนี้สองเฮาพอสิไปA#ต่อกันได้บ่หรือว่าฉันGmต้องถามอีกคนที่รอ คA#นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธCอ
นี่ใช่ไหA#มเหตุผล ที่เธอห่างเหินตลอดCมาถ้าหาA#กบ่ฮักกันแล้ว ก็ควรปล่อยมือเว้Cาความจริงโลดสา
สิได้เจ็บเFทือเดียวแค่เทือAmนี้ บ่ต้องมีA#เทือหลังเทือAmใหม่บ่ต้องมานั่A#งเดา อากาAmรเบิ่ดใจคิดว่าเธGmอแค่อารมณ์บ่ดีCให้มันเจ็บเทือเดียFวแค่เทือนี้Am อาจต้องมีA#น้ำตาบ่เป็นหยัFงอย่างน้อย A#ๆ ก็คุ้ม ได้เห็Amนทุกอย่างที่ผ่านมGmาว่าหยังเป็นหยัCง (มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา)
| F Dm | A# C | C |
เขDmาคงได้ใจเธอ ดูไปยังเผลCออดยินดีบ่ได้หมดสิ้นควาA#มสับสน ว่าไผเป็นไผ บ่Cต้องหาคนแพ้แค่Dmเธอเองชัดเจน บ่Cต้องเกรงใจเลยที่ผ่านมA#าก็คงไม่แคร์ฮู้แล้วว่Gmามื้อนี้ สิ่งที่ควรดูแลบ่A#แม่นคำว่าเฮาC มันบ่มีแล้วตั้งดน
| Dm C | A# C |
| Dm C | A# | C |
| * | ** | ** |
| F Dm | A# C |
มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซF Dm | A# Cามันจั่งเจ็บอยู่บ่เซF Dm | A# Cาเฮ็ดให้เจ็บอยู่บ่เซา
| Dm C | A# | ( x2 )
เนื้อเพลง สิได้เจ็บเทือเดียว จินตหรา พูนลาภ Feat.กระต่าย พรรณนิภาเห็นกันอยู่ตำตา ว่าเธอกับเขาเกินคนทั่วไป พากันไปฮอดขั้นไหน ฉันควรต้องรับรู้มันหรือยัง ไม่ใช่ธรรมดา ที่เธอเคยบอก ว่ายังคงมีแค่ฉัน คำว่ารักที่พูดทุกวัน เชื่อได้แค่ไหน ทำไมต้องออกอาการ ดูเธอลนลาน เหมือนโดนจับได้ สิไปกลัวอีหยัง ถ้าว่าหัวใจของเธอยังมั่นคงพอ บอกกันได้หรือยัง ว่าวันนี้สองเฮาพอสิไปต่อกันได้บ่ หรือว่าฉันต้องถาม อีกคนที่รอ คนที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ นี่ใช่ไหมเหตุผล ที่เธอห่างเหินตลอดมา ถ้าหากบ่ฮักกันแล้ว ก็ควรปล่อยมือ เว้าความจริงโลดสา สิได้เจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ บ่ต้องมีเทือหลังเทือใหม่ บ่ต้องมานั่งเดา อาการเบิ่ดใจ คิดว่าเธอแค่อารมณ์บ่ดี ให้มันเจ็บเทือเดียว แค่เทือนี้ อาจต้องมีน้ำตาบ่เป็นหยัง อย่างน้อยๆก็คุ้ม ได้เห็นทุกอย่าง ที่ผ่านมาว่าหยังเป็นหยัง มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา เขาคงได้ใจเธอ ดูไปยังเผลออดยินดีบ่ได้ หมดสิ้นความสับสน ว่าไผเป็นไผ บ่ต้องหาคนแพ้ แค่เธอเองชัดเจน บ่ต้องเกรงใจเลย ที่ผ่านมาก็คงไม่แคร์ ฮู้แล้วว่ามื้อนี้ สิ่งที่ควรดูแล บ่แม่นคำว่าเฮา มันบ่มีแล้วตั้งดน มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา มันจั่งเจ็บอยู่บ่เซา เฮ็ดให้เจ็บอยู่บ่เซา