ดอกไม้ที่ไร้กลิ่น

  Phumin   โฟล์ก
เผยแพร่เมื่อ:  โดย:  60ss


คอร์ดเพลง ดอกไม้ที่ไร้กลิ่น Phumin (ภูมิมินท์ บึงชารี)
เนื้อร้อง/ทำนอง: Phumin (ภูมิมินท์ บึงชารี)

D | F#m |Bm | Bm |
D | F#m |Bm | Bm |

D | F#m |Bm | Bm |
D | F#m |Bm | Bm |

เราเพียDงเดินทาง..ผ่านเส้F#mนเวลาผ่านพBmบมา แล้วจากไปเป็นเพียDงวัตถุ..บนพื้F#mนดินใหญ่ที่รอสลาBmยไปตามเวลา

บางทีD บางครั้ง..มีเรื่อF#mงราวหนึ่ง..ที่เกิดขึ้BmนตรงกลางใจฉันมีควาDมสุขใจ แต่แล้F#mวไม่นานและสุดท้าBmยก็ค่อยจบลง

เราเพียDงเดินทาง..เพื่อพF#mบและจากและอย่างมาBmกทำได้แค่จดจำบางคนDเวียนมา..เพื่อสอF#mนบางอย่างแต่ไม่ได้สอBmนถึงการรับมือ

ว่าถ้าDวันหนึ่ง..ไม่พF#mบกันอีกและชีวิBmตจะเป็นอย่างไรถ้ามีDวันหนึ่ง..เราสองF#mต้องไกลต้องทำสิ่งไหนBmก็ไม่ได้บอกฉัน

Dน.. ฉัF#mน.. เข้าใจBmเอง..Dน.. ฉัF#mน.. เริ่มเรียBmนรู้เอง..

ฉันจึงDทบทวน ฉันเพีF#mยงคนหนึ่งจะให้ฉันฝืนBmมากมายกว่าใครใจมีDดวงเดียว เหมือนคF#mนทั่วไปคงจะไม่ไหBmวถ้าให้แบกรับ

ที่ฉันDเจอมา..หมดทุก ๆF#m อย่างทั้งดีและร้าBmยในช่วงชีวิตเวลาDที่เหลือ..คงมืF#mดสนิทคงไม่อยากคิBmดจะทำสิ่งใด

ฉันเลDยปล่อยวาง ใครเข้F#mา ใครออกก็ปล่อยให้เขBmานั้นได้เลือกเองที่เป็Dนแบบนี้ เพราะฉัF#mนเคยเจ็บก็เลยต้องเซBmฟความรู้สึกฉัน

ไม่ได้Dนิ่งเฉย..กับหลาF#mย ๆ อย่างแต่เพียงบางครั้Bmงไม่รู้สึกอินเป็นดั่งDดอกไม้..ที่ไร้F#mซึ่งกลิ่นแต่ยังคงเฝ้Bmารอการเติบโต..อยู่..

D | F#m |Bm | Bm |
D | F#m |Bm | Bm |

D | F#m |Bm | Bm |
D | F#m |Bm | Bm |

ที่ไหDนตอนนี้..มองเห็นF#mทุกอย่างมันอาจจะช้Bmาคงไม่เป็นไรยังดีDกว่าฉัน..ต้องไม่F#mเข้าใจจนกว่าจะรู้Bmได้ก็ไม่ทัน

ก็เพราDะเวลา..ที่หลF#mงเหลืออยู่ไม่มีทางรู้Bmเมื่อใดจะหมดลงถ้ามัDวยังจมอยู่กับเรื่อF#mงบางอย่างก็อาจจะสูญBmเสียการพบเจอ

ต่อให้Dผ่านมา สุขทุF#mกข์เพียงใดแต่พอสุดท้าBmยก็เพียงส่วนหนึ่งที่ควDรคำนึง..คือที่F#mมีอยู่คือที่รับรู้Bmได้ด้วยจิตใจ

ไม่ได้Dผิดไร ถ้าบางช่วF#mงเวลาจะคิดถึBmงที่เคยผ่านพ้นจะเป็นDผู้คน สถานF#mบางแห่งหรืออาจจะแม้Bmเรื่องราวเรื่องหนึ่ง

ให้ควาDมคิดถึงมันคงไว้F#mที่เดิมเพราะเราทั้งหลาBmยจะต้องเดินต่อไปตามทาDงเวลา ตามหนF#mทางใหม่นี่คือสุดท้าBmยของโลกใบนี้

D | F#m |Bm | Bm |
D | F#m |Bm | Bm |

* | ** |



คอร์ดเพลง ดอกไม้ที่ไร้กลิ่น Phumin (ภูมิมินท์ บึงชารี)

เนื้อเพลง ดอกไม้ที่ไร้กลิ่น Phumin (ภูมิมินท์ บึงชารี)เราเพียงเดินทางผ่านเส้นเวลา ผ่านพบมา แล้วจากไป เป็นเพียงวัตถุบนพื้นดินใหญ่ ที่รอสลายไปตามเวลา บางที บางครั้งมีเรื่องราวหนึ่ง ที่เกิดขึ้นตรงกลางใจฉัน มีความสุขใจ แต่แล้วไม่นาน และสุดท้ายก็ค่อยจบลง เราเพียงเดินทางเพื่อพบและจาก และอย่างมากทำได้แค่จดจำ บางคนเวียนมาเพื่อสอนบางอย่าง แต่ไม่ได้สอนถึงการรับมือ ว่าถ้าวันหนึ่งไม่พบกันอีก และชีวิตจะเป็นอย่างไร ถ้ามีวันหนึ่งเราสองต้องไกล ต้องทำสิ่งไหนก็ไม่ได้บอกฉัน จนฉันเข้าใจเอง จนฉันเริ่มเรียนรู้เอง ฉันจึงทบทวน ฉันเพียงคนหนึ่ง จะให้ฉันฝืนมากมายกว่าใคร ใจมีดวงเดียว เหมือนคนทั่วไป คงจะไม่ไหวถ้าให้แบกรับ ที่ฉันเจอมาหมดทุกๆอย่าง ทั้งดีและร้ายในช่วงชีวิต เวลาที่เหลือคงมืดสนิท คงไม่อยากคิดจะทำสิ่งใด ฉันเลยปล่อยวาง ใครเข้า ใครออก ก็ปล่อยให้เขานั้นได้เลือกเอง ที่เป็นแบบนี้ เพราะฉันเคยเจ็บ ก็เลยต้องเซฟความรู้สึกฉัน ไม่ได้นิ่งเฉยกับหลายๆอย่าง แต่เพียงบางครั้งไม่รู้สึกอิน เป็นดั่งดอกไม้ที่ไร้ซึ่งกลิ่น แต่ยังคงเฝ้ารอการเติบโตอยู่ ที่ไหนตอนนี้มองเห็นทุกอย่าง มันอาจจะช้าคงไม่เป็นไร ยังดีกว่าฉันต้องไม่เข้าใจ จนกว่าจะรู้ได้ก็ไม่ทัน ก็เพราะเวลาที่หลงเหลืออยู่ ไม่มีทางรู้เมื่อใดจะหมดลง ถ้ามัวยังจมอยู่กับเรื่องบางอย่าง ก็อาจจะสูญเสียการพบเจอ ต่อให้ผ่านมา สุขทุกข์เพียงใด แต่พอสุดท้ายก็เพียงส่วนหนึ่ง ที่ควรคำนึงคือที่มีอยู่ คือที่รับรู้ได้ด้วยจิตใจ ไม่ได้ผิดไร ถ้าบางช่วงเวลา จะคิดถึงที่เคยผ่านพ้น จะเป็นผู้คน สถานบางแห่ง หรืออาจจะแม้เรื่องราวเรื่องหนึ่ง ให้ความคิดถึงมันคงไว้ที่เดิม เพราะเราทั้งหลายจะต้องเดินต่อไป ตามทางเวลา ตามหนทางใหม่ นี่คือสุดท้ายของโลกใบนี้


กับคนบางคนที่เค้าไม่ค่อยอินกับอะไรบนโลกใบนี้ ดูเค้าไร้ความรู้สึกต่อทุกอย่าง เรามองบุคคลเหล่านี้เสมือนบุคคลที่ไร้หัวใจ ไร้ความต้องการอะไรใหม่ๆ แต่ไม่ใช่อย่างนั้นเลย เพียงแต่แค่ความรู้สึกของคนที่มันโดนกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันเลยยากที่จะต้องผูกความรู้สึกไว้กับอะไรอีก เสมือนดอกไม้ที่ไร้กลิ่น ที่ไม่มีความท้าทายอะไรใหม่ๆ แต่ดอกไม้ก็ยังคงรอโอกาสที่จะเติบโตอีกครั้ง เหมือนเราแม้ว่าจะไม่อินกับอะไร แต่เราก็ยังรอที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับอะไรใหม่ๆอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ต้องเป็นครั้งที่รู้สึกว่าปลอดภัยที่สุด ถนอมหัวใจเราได้มากที่สุดเช่นกัน