แม่พิมพ์ของชาติ
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Em Bm | Em D || Em Bm | Em |
แสงเรือง ๆE ที่ส่องประเทือDงอยู่ทั่วเมืองไทAยคือแม่พิG#mมพ์อันน้อยใหญ่E โอ้ครูไทยในDแดนแหลมทอAงเหนื่อยยากอย่างไรAm ไม่เคยบ่นไปDให้ใครเขามอGงครูนั้นยัB7งลำพอEง ในเกียรติของตB7นเสมอมEา
ที่ทำงาEนช่างสุดกันดาDรในป่าดงไพรAถึงจะไกG#mลก็เหมือนใกล้E เร่รุดไปD ให้ทันเวลAากลับบ้านไม่ทัAmน บางวันต้องไปDอาศัยหลวงตาGครอบครัB7วคอยท่าE ไม่รู้ว่าไปB7อยู่ไหน E
ถึงโรงเรียEนก็เจียนจะสาDยจวนได้เวลาAเห็นศิษย์รG#mออยู่พร้อมหน้Eา ต้องรีบมDาทำการสอAนไม่มีเวลAmาที่จะได้มDาหยุดพอพักผ่อGนโรงเรียนในดB7งป่าดอEน ให้โหB7ยอ่อนสะท้อนอุรEา
| Em Bm | Em D || Em Bm | Em |
ชื่อของครูฟัEงดูก็หรูDชวนชื่นใจAงานที่ทำG#mก็ยิ่งใหญ่E สร้างชาติไทDยให้วัฒนา AฐานะของครูAm ใคร ๆ ก็รู้ว่Dาด้อยหนักหนGายังสู้ทB7นอุตส่าห์E สั่งสอนศิษย์มB7าเป็นหลายปี E
นี่แหละครูEที่ให้ความรู้Dอยู่รอบเมืองไทยAหวังสิ่งเดียG#mวคือขอให้E เด็กของไทDยในผืนธานี Aได้มีความรู้Amเพื่อช่วยเชิดชูDไทยให้ผ่องศรี Gครูก็ภูมิB7ใจที่E สมความเหนื่อยยาB7กตรากตำมEา
| Em Bm | Em D || Em Bm | Em |
| * | ** |
| Em Bm | Em D || Em Bm | Em |
เนื้อเพลง แม่พิมพ์ของชาติ ปู พงษ์สิทธิ์ คำภีร์แสงเรืองๆที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่ โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง เหนื่อยยากอย่างไร ไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง ครูนั้นยังลำพอง ในเกียรติของตนเสมอมา ที่ทำงานช่างสุดกันดารในป่าดงไพร ถึงจะไกลก็เหมือนใกล้ เร่รุดไป ให้ทันเวลา กลับบ้านไม่ทัน บางวันต้องไปอาศัยหลวงตา ครอบครัวคอยท่า ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน ถึงโรงเรียนก็เจียนจะสายจวนได้เวลา เห็นศิษย์รออยู่พร้อมหน้า ต้องรีบมาทำการสอน ไม่มีเวลาที่จะได้มาหยุดพอพักผ่อน โรงเรียนในดงป่าดอน ให้โหยอ่อนสะท้อนอุรา ชื่อของครูฟังดูก็หรูชวนชื่นใจ งานที่ทำก็ยิ่งใหญ่ สร้างชาติไทยให้วัฒนา ฐานะของครู ใครๆก็รู้ว่าด้อยหนักหนา ยังสู้ทนอุตส่าห์ สั่งสอนศิษย์มาเป็นหลายปี นี่แหละครูที่ให้ความรู้อยู่รอบเมืองไทย หวังสิ่งเดียวคือขอให้ เด็กของไทยในผืนธานี ได้มีความรู้เพื่อช่วยเชิดชูไทยให้ผ่องศรี ครูก็ภูมิใจที่ สมความเหนื่อยยากตรากตำมา