ปล่อย
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Am | D || Am | D |
| Am | G || Am | G || Am F | G E |
Am ใครจะชิงใครจะชัAmง มันก็ช่างหัวเขGา แค่ตัวเรารู้เรEmา ช่างเขาประไAmร ใครจะชัก ใครจะแช่Amง ใครจะแกล้ง ใครจะหยัGน ก็ให้ช่างหัวมัEmน ก็ให้ปล่อยเขาไปAm
ใครจะชม ใครจะเชิAmด ว่าประเสริฐเลิศหรูGตัวเรารู้เราอยู่Em ปล่อยเขาชมไAmปใครจะรัก ใครจะเกลียAmด ใครจะเสียด ใครจะสีGก็เรารู้ตัวดีEm ปล่อยเขาทำไป Am
เกิดเป็นมนุCษย์สิ้นสุดแค่ตาGยเอาอะไรมากมาFยในควEmามอนัตตAmาโลภไปทำไมAm ช่วงชิงแข่งขันสุดท้ายเหมือนกัGน ต้องไEmปป่าช้Amา
จะเอาอะไAmร แค่ รัก โลภ โกรธ หลงไม่มีความมั่นคGงบนกิเลEmสตัณหAmาเกิดแก่เจ็บตาAmย ใยจะไปยึดมั่นสรรพสังขาGร ล้วEmนอนิจจาAmปล่อยวางมันเDm | Gสีย.. ทุกโขติณณAmา
| G | Am || G | Am |
| Dm | Am || G | Am |
| Am | D || Am | D |
| Am | G || Am | G |
| Am F | G E |
Am ใครจะเมิน ใครจะมอAmง ใยจะต้องไหวหวั่Gน ใครจะใส่ร้ายกัEmน ใยจะต้องสนใจAm ใครจะดี ใครจะเลAmว มันก็เรื่องของเขGา ใครจะนินทาเรEmา ใยจะต้องทุกข์ใจAm
ใครจะล้อ ใครจะด่Amา ใยจะต้องว่าตอGบใครไม่สน ใครไม่ชอEmบ ใยจะต้องใส่ใจAmใครจะคิดใส่ควาAmม ใยจะต้องวุ่นจิGตหากตัวเราไม่ผิEmด จะไปคิดทำไมAm
เกิดเป็นมนุCษย์สิ้นสุดแค่ตาGยประดุจดังท่อนไม้F ล้มทัEmบโลกาAmหมดลมเมื่อไรAm หาประโยชน์ใดเล่าล้วนต้องถูกเผGา หามไEmปป่าช้Amา
ชีวิตยังมีAm สร้างความดีไว้เถิดได้ไม่เสียชาติเกิGด ได้ไม่ต้องอายหมAmาอันว่าความตาAmยคือสัจธรรมความเที่ยงสิ้นสรรพสำเนียGง เน่าเหม็Emนขึ้นมาAmจะเอาอะไDm | Gร.. จะเอาอะไรกันนักหนAmา
| Am | D || Am | D |
| Am | G || Am | G |
| Am F | G E || Am |

เนื้อเพลง ปล่อย อ้น ธวัชชัย ชูเหมือนใครจะชิงใครจะชัง มันก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เรา ช่างเขาประไร ใครจะชัก ใครจะแช่ง ใครจะแกล้ง ใครจะหยัน ก็ให้ช่างหัวมัน ก็ให้ปล่อยเขาไป ใครจะชม ใครจะเชิด ว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ ปล่อยเขาชมไป ใครจะรัก ใครจะเกลียด ใครจะเสียด ใครจะสี ก็เรารู้ตัวดี ปล่อยเขาทำไป เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมายในความอนัตตา โลภไปทำไม ช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกัน ต้องไปป่าช้า จะเอาอะไร แค่ รัก โลภ โกรธ หลง ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา เกิดแก่เจ็บตาย ใยจะไปยึดมั่น สรรพสังขาร ล้วนอนิจจา ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา ใครจะเมิน ใครจะมอง ใยจะต้องไหวหวั่น ใครจะใส่ร้ายกัน ใยจะต้องสนใจ ใครจะดี ใครจะเลว มันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเรา ใยจะต้องทุกข์ใจ ใครจะล้อ ใครจะด่า ใยจะต้องว่าตอบ ใครไม่สน ใครไม่ชอบ ใยจะต้องใส่ใจ ใครจะคิดใส่ความ ใยจะต้องวุ่นจิต หากตัวเราไม่ผิด จะไปคิดทำไม เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย ประดุจดังท่อนไม้ ล้มทับโลกา หมดลมเมื่อไร หาประโยชน์ใดเล่า ล้วนต้องถูกเผา หามไปป่าช้า ชีวิตยังมี สร้างความดีไว้เถิด ได้ไม่เสียชาติเกิด ได้ไม่ต้องอายหมา อันว่าความตายคือสัจธรรมความเที่ยง สิ้นสรรพสำเนียง เน่าเหม็นขึ้นมา จะเอาอะไร จะเอาอะไรกันนักหนา