จงหนีไป
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| D | A/C# || G | A |
| D | A/C# || G | A |
หากวันใดDที่เธอได้พA/C#บ- ผู้คนในป่Gาเธอหนีให้ไAกลพวกมนุDษย์แสนใจร้าA/C#ยและอันตราGย เธออย่าไว้ใจAโปรดจงหนีDเข้าไปให้ลึA/C#ก-ให้ไกลในป่Gา และหายไปAอย่าให้รู้Dว่าเธอยังเหลืA/C#อพวกเขาจะมGาพรากเธอไปA..
| D | A/C# || G | A |
| D | A/C# || G | A |
หมู่เจ้าเอDยก่อนเคยได้บิA/C#นได้ปีนได้โฉGบ หากินAหมู่ดอกไม้DกรีดกรายเกสA/C#รล่อลวงภมGรจากแดนไกAล
จากตะวัBmน จากต้นไม้F#mจากลำธาBmรกว้างไกลF#mจากภูเขGา สายลF#mมที่ไกลแสนไEm Aกล..
หมู่มนุDษย์ล้วนเป็นสัตว์ร้าA/C#ยยกตนประเสริGฐกว่าสัตว์อื่นใดAพรากเธอไปD จับขังลงไปA/C#ให้ไกลให้ห่าGง แสนไกAล
| ** | * | ** |
| D | A/C# || G | A |
| D | A/C# || G | A |
| Bm | F#m || Bm | F#m |
| G | F#m || Em | A |
| * | ** |
| D |

เนื้อเพลง จงหนีไป วสันต์17หากวันใดที่เธอได้พบ ผู้คนในป่าเธอหนีให้ไกล พวกมนุษย์แสนใจร้าย และอันตราย เธออย่าไว้ใจ โปรดจงหนีเข้าไปให้ลึก ให้ไกลในป่า และหายไป อย่าให้รู้ว่าเธอยังเหลือ พวกเขาจะมาพรากเธอไป หมู่เจ้าเอยก่อนเคยได้บิน ได้ปีนได้โฉบ หากิน หมู่ดอกไม้กรีดกรายเกสร ล่อลวงภมรจากแดนไกล จากตะวัน จากต้นไม้ จากลำธารกว้างไกล จากภูเขา สายลม ที่ไกลแสนไกล หมู่มนุษย์ล้วนเป็นสัตว์ร้าย ยกตนประเสริฐกว่าสัตว์อื่นใด พรากเธอไป จับขังลงไป ให้ไกลให้ห่าง แสนไกล