เลี้ยงชีพโดยชอบ
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| Am | A# || Am | A# |
| Am | A# || Am | A# |
เพราะกูหน่ะแร็Amพ..กันมานาA#นแร็พอยู่ในกระบาล แร็Amพจนโดนวิจารณ์แร็พตั้งแต่A#โดนแม่รำคาญเพราะกูหน่ะแร็Amพ..จนชำนาญA#แร็พกันจนเป็นงาน แร็Amพยามรัตติกาลจนมีเงินเก็A#บในธนาคาร
เพราะกูหน่ะแร็Amพ..ด้วยสุขใA#จแร็พใส่ไมค์ใครจะด่Amาหรือว่ายังไงจะด่าจะแช่A#งช่างแม่งปะไรเพราะกูจะแร็Amพ..จนมลA#ายแร็พกระจุยกระจาย แร็Amพจนมีรายได้ให้พ่อกับแม่A#ได้อยู่สบาย
เด็Amกบ้านนอกบ้านนาคนนึงผิA#วหยาบกร้านกลิ่นตัวเหม็นหึ่งจAmบ ม.3 ความรู้หางอึ่งปรA#ะทังชีพด้วยข้าวต้มบะหมี่กึ่งไม่มีAmแม้แชมพูจะสระผมไม่ต้A#องถามเรื่องเงินจะสะสมเอAmาข้าวเหนียวมาแดกกับขนมนี่มันคืA#อชีวิตเหมือนเป็นยารสขม
ตอAmนกูทำแม่งเหนื่อยจะตาA#ยมึงมาเห็นตอนกูสบาAmยวาสนากูไม่มีมากมาA#ยสองมือสองเท้าตะเกียกตะกาAmยเหนื่อยแค่ไหนกูไม่โวยวาA#ยไม่เคยโทดตีโพยตีพาAmยใช้แรงงานเป็นวัวเป็นควาA#ยแต่ก็ผ่านมาได้กูไม่ยักกะตาAmย
ขอบคุณมึงที่เสียสลA#ะเงินเดือนก็ไม่ได้แต่ยังอุตสาหAmะตามเกลียดกูอยู่ในทุกขณA#ะรู้แม่งทุกเรื่องเป็นตุเป็นตAmะขอบคุณมึงที่เสียเวลA#าคิดคำดูถูกกันต่าง ๆ นา ๆAmขอบคุณที่ด้อยค่าด้วยราคA#าจนกูนอนสบายแดกอยู่บนโซฟAmา
มีชีวิตแล้วมันต้องสู้A#ของจริงมั้ยตัวกูไม่รู้Amหาเงินไปใส่ไว้ในตู้A#เพราะเคยแดกแต่น้ำเต้าหู้Amบ้างคนบอกว่ากูของปลอA#มนั้นคือสิ่งที่กูได้ยิAmนจะเรียกไรตัวกูก็ยอA#มแต่ขอทางบ้านกูต้องมีกิAmน
ติดจานดาวเทียม ตัวกูไหม้เกียA#มแต่กูก็เจียมกันอยู่ถมไปAmตอนไม่มีตัง แกงคอยประทัA#งแล้วเก็บตังเอาไปซื้อไมค์Amไม่มีคนคบ หรือไม่เคารA#พใครไม่อยากคบ ก็ไม่สนใจAmแม่กูต้องรอด พ่อกูต้องรอA#ดคิดแค่นี้กูไม่คิดไร
แข่Amงกับ ตัวเอA#ง ในวันเมื่อวานก็พออยาAmกจะ ทำเพลA#งแล้วขึ้นไปร้องบน on the flooAmrมาไกล เกินฝัA#น แม้ใครจะด่าว่า ปยอAm.กูยกนิ้วให้A# กูยกนิ้วกลางให้แทนกระดAmอ
มึงล้อกูให้ขายขี้หน้A#าหางตามึงมองกูเป็นผีบ้Amามึงเป็นเหมือนเชื้ออะมีบA#ากูเลยฟาดหน้ามึงด้วยขวดซีม่Amากัดมึงกรอบเหมือนปาปริก้A#าเพราะว่ากูวิ่งเร็วยิ่งกว่าเสือชีตาห์Amกูแข็งแรงเพราะกูกินดีน่A#าแต่มึงเสือกปากดีแต่ยังเป็นขี้ข้Amา
วิ่งแข่งกันวัดที่เส้นชัA#ยมีจุดเริ่มต้นและก็ค่อยวิ่งไปAmอย่าตัดสินคนอื่นล่ำไปA#ควรตัดสินตัวเองและก็วิ่งให้ไกAmลกูยอมตายกับสิ่งที่ทำA#แต่ไม่ให้คำของมึงชี้นำAmกูรู้ดีไหนขาวไหนดำมึงก็ได้แค่พูดแต่กูลงมือทำ
| * | ** |
| Am |
เนื้อเพลง เลี้ยงชีพโดยชอบ PMC (ปู่จ๋าน ลองไมค์)เพราะกูหน่ะแร็พกันมานาน แร็พอยู่ในกระบาล แร็พจนโดนวิจารณ์ แร็พตั้งแต่โดนแม่รำคาญ เพราะกูหน่ะแร็พจนชำนาญ แร็พกันจนเป็นงาน แร็พยามรัตติกาล จนมีเงินเก็บในธนาคาร เพราะกูหน่ะแร็พด้วยสุขใจ แร็พใส่ไมค์ใครจะด่าหรือว่ายังไง จะด่าจะแช่งช่างแม่งปะไร เพราะกูจะแร็พจนมลาย แร็พกระจุยกระจาย แร็พจนมีรายได้ ให้พ่อกับแม่ได้อยู่สบาย เด็กบ้านนอกบ้านนาคนนึง ผิวหยาบกร้านกลิ่นตัวเหม็นหึ่ง จบ ม.3 ความรู้หางอึ่ง ประทังชีพด้วยข้าวต้มบะหมี่กึ่ง ไม่มีแม้แชมพูจะสระผม ไม่ต้องถามเรื่องเงินจะสะสม เอาข้าวเหนียวมาแดกกับขนม นี่มันคือชีวิตเหมือนเป็นยารสขม ตอนกูทำแม่งเหนื่อยจะตาย มึงมาเห็นตอนกูสบาย วาสนากูไม่มีมากมาย สองมือสองเท้าตะเกียกตะกาย เหนื่อยแค่ไหนกูไม่โวยวาย ไม่เคยโทดตีโพยตีพาย ใช้แรงงานเป็นวัวเป็นควาย แต่ก็ผ่านมาได้กูไม่ยักกะตาย ขอบคุณมึงที่เสียสละ เงินเดือนก็ไม่ได้แต่ยังอุตสาหะ ตามเกลียดกูอยู่ในทุกขณะ รู้แม่งทุกเรื่องเป็นตุเป็นตะ ขอบคุณมึงที่เสียเวลา คิดคำดูถูกกันต่างๆนาๆ ขอบคุณที่ด้อยค่าด้วยราคา จนกูนอนสบายแดกอยู่บนโซฟา มีชีวิตแล้วมันต้องสู้ ของจริงมั้ยตัวกูไม่รู้ หาเงินไปใส่ไว้ในตู้ เพราะเคยแดกแต่น้ำเต้าหู้ บ้างคนบอกว่ากูของปลอม นั้นคือสิ่งที่กูได้ยิน จะเรียกไรตัวกูก็ยอม แต่ขอทางบ้านกูต้องมีกิน ติดจานดาวเทียม ตัวกูไหม้เกียม แต่กูก็เจียมกันอยู่ถมไป ตอนไม่มีตัง แกงคอยประทัง แล้วเก็บตังเอาไปซื้อไมค์ ไม่มีคนคบ หรือไม่เคารพ ใครไม่อยากคบ ก็ไม่สนใจ แม่กูต้องรอด พ่อกูต้องรอด คิดแค่นี้กูไม่คิดไร แข่งกับ ตัวเอง ในวันเมื่อวานก็พอ อยากจะ ทำเพลง แล้วขึ้นไปร้องบน on the floor มาไกล เกินฝัน แม้ใครจะด่าว่า ปยอ.กูยกนิ้วให้ กูยกนิ้วกลางให้แทนกระดอ มึงล้อกูให้ขายขี้หน้า หางตามึงมองกูเป็นผีบ้า มึงเป็นเหมือนเชื้ออะมีบา กูเลยฟาดหน้ามึงด้วยขวดซีม่า กัดมึงกรอบเหมือนปาปริก้า เพราะว่ากูวิ่งเร็วยิ่งกว่าเสือชีตาห์ กูแข็งแรงเพราะกูกินดีน่า แต่มึงเสือกปากดีแต่ยังเป็นขี้ข้า วิ่งแข่งกันวัดที่เส้นชัย มีจุดเริ่มต้นและก็ค่อยวิ่งไป อย่าตัดสินคนอื่นล่ำไป ควรตัดสินตัวเองและก็วิ่งให้ไกล กูยอมตายกับสิ่งที่ทำ แต่ไม่ให้คำของมึงชี้นำ กูรู้ดีไหนขาวไหนดำ มึงก็ได้แค่พูดแต่กูลงมือทำ