โจโฉ
เผยแพร่เมื่อ: โดย: 60ss
| F | C || Dm | Em |
| F | C || G | G |
| F | C || Dm | Em |
| F | C || Dm | G | G |
ยามสFนธยาลมพัดCเอื่อยนDmกบินกลับคืEmนรังภูผFายังคง แม่น้ำCยังผ่านไหGล..
คำนึFงถึงคนรักCที่จากป่Dmานฉะนี้เจ้าจะเป็EmนไฉนอักษFรโครงกลอน บนซี่Cไผ่หวนGให้จำ..
สมFรภูมิยาCมที่เปลี่ยวธงทัDmพปลิวไปกับลEmมที่มันไหวปลดอาFนม้าลงมากองสุมไฟCไล่..เหลือGบไร..
ข้Fามันก็เป็นคCนหนึ่งซึ่งแท้Dmจริง ๆ ไม่ได้ต่าEmงจากใครเขามีรัFก มีครอบครัว ให้ห่วCงใยไม่ต่างGกัน..แต่ปFณิธานอันยิ่Cงใหญ่ความรู้Dmสึกในใจจึงต้องเก็Emบซ่อนเอาไว้เส้นทางขอFงจอมคนไม่อาจเป็Cนตัว..ของตัวGเอง..
หลอกลวFงคนได้ทั้งแผ่Cนดินเห็นตัDmวจริง ตอนใกล้สิ้EmนใจความรัFกที่มันมี มันก็มีCอยู่อย่างนั้นไม่อาจลวGงผู้ใด..
เพราะข้Fาเองก็เคยพลั้CงพลาดไปเสีDmยทีเพราะสตรีEmงามลุ่มหลFงในความงามจนต้องแลCกด้วยชีวิตบุตรชายGคนโต..และถ้ากอFงทัพกลับถึงCถิ่นแล้วแม่เจ้Dmาได้ยิน ว่าเจ้าสิ้Emนใจที่ไปพลั้Fงในสงครามหากว่าแม่Cเจ้าเอ่ยถาม พ่อจะตอบGยังไง..
เพราะข้Fาเองมันก็คนCหนึ่งซึ่งแท้Dmจริง ๆ ไม่ได้ต่าEmงจากใครเขามีรัFก มีครอบครัวให้ห่วงCใยไม่ต่างGกัน..แต่ปณิFธานอันยิ่งCใหญ่ความรู้Dmสึกในใจจึงต้องเก็บEmซ่อนเอาไว้เส้นทางขอFงจอมคน ไม่อาจเป็นCตัว..ของตัวGเอง..
เป็นตัFวของตัวCเองที่ได้ค้Dmนหามาเนิ่EmนนานอุFดมการณ์หรือปณิCธาน..ในการรวGมแผ่นดิน
หรือตัวตFน..ที่ยิ่งใCหญ่หรือเป็นจอDmมทัพที่เกรียEmงไกรแต่สุดท้าFยก็ได้รู้ว่าครอบครัCวคือสิ่งเดียว..Gที่ต้องการ.. ที่ข้าต้องการ
| F C | Dm Em || F C | G |
| F C | Dm Em || F C | G |
| F C | Dm Em || F C | G | G |
เหมือนหยดน้ำFรวมตัวเป็นฝCนพรำพร่างพรDmม..ลงสู่ท้อEmงลำธารยิ่งมันได้ไหFลรวมตัวกันไปสู่ท้อCงทะเลกว้าง จึงหDmาตัวเองไม่พGบตัวพ่อผ่าFนสงครามนานเหลือCเกินค่อนชีวิDmต กรำศึกอยู่บนอานEmม้าความรัFกในครอบครัว ความผูกพัCนที่ผ่านมา..Gน้อยเหลือเกิน..
พวกเจ้Fาจง ขอให้เข้Cาใจถ้าพ่Dmอต้องไปในวัEmนนี้ปณิFธานใด ๆ อุดมกาCรณ์ใด ๆ ..Gไม่สำคัญ..
ขอแค่เพียFง..ให้เจ้ารักCกันเจ้าคืDmอพี่น้องกัน เพียงเท่Emานี้เป็นหวัFงเพียงสิ่งเดียวปรารถนCาเพียงสิ่งเดียว..G ที่พ่อมี
เพราะพ่Fอเองมันก็แค่คนCหนึ่งซึ่งแท้Dmจริง ๆ ไม่ได้ต่าEmงจากใครเขามีรัFก มีครอบครัว ให้ห่วCงใยไม่ต่าGงกัน..แต่เพราะอุFดมการณ์อันยิ่Cงใหญ่ความรัDmกในใจจริงต้องเก็บซ่อEmนมันเอาไว้เส้นทางขอFงจอมพลไม่อาจเป็นCตัว..ของตัวGเอง..
ที่เคยสูFง รุ่งเรืองเพียCงใดข้Dmาไม่เคยป่าEmวขานที่เคยล้FมลงสักเพียงCไหนไม่เคGยละอาย..
เพราะรุ่Fงเรือง หรือล่CมสลายกาDmลเวลามันก็ผ่าEmนไปพ่ายแพ้Fหรือชนะ ยิ่งใหญ่เพียCงใดมัGนก็ผ่านไป..
จนควาFมตาย คล้ายเป็Cนแค่เพียง..ย่ำDmค่ำในฤดูหEmนาวที่เงียFบเย็น ปล่อยCวางและไร้Gกังวล..ดั่งค่ำคืนFที่คล้ายว่ายาวCนานดั่งค่ำคืDmนที่คล้ายว่ารวดEmเร็วแต่อย่างไรF มันก็ได้พ้Cนกาลผ่าGนไปแล้ว..
ค่ำคืนFที่คล้ายมีความCสุขค่ำคืนDmที่คล้ายว่าทุกEmข์ระทมแต่อย่างไรFมันก็ได้พ้นCกาล..ผ่าGนไปแล้ว..
ค่ำคืนF..ที่รุ่งเCรืองค่ำคืDmน..ที่เคยร่วงEmโรยแต่อย่างไรF มันก็ได้พ้นCกาล..ผ่Gานไปแล้ว..
จนถึงเวลFา กาลข้างCหน้าลูกและหลาDmนจะกล่าวขานถึงเราEmยังไงแต่จะอย่างไรF.. มันก็จะพ้นCกาลแล้วผ่าGนไป.. เฉกเช่นกัน..
| F C | Dm Em |
เฉกเช่นกัน
| F C | G |
| C |
เนื้อเพลง โจโฉ Boy Imagine (บอย อิมเมจิ้น)ยามสนธยาลมพัดเอื่อย นกบินกลับคืนรัง ภูผายังคง แม่น้ำยังผ่าน ไหล คำนึงถึงคนรักที่จาก ป่านฉะนี้เจ้าจะเป็นไฉน อักษรโครงกลอน บนซี่ไผ่ หวนให้จำ สมรภูมิยามที่เปลี่ยว ธงทัพปลิวไปกับลมที่มันไหว ปลดอานม้าลงมากองสุมไฟไล่ เหลือบไร ข้ามันก็เป็นคนหนึ่ง ซึ่งแท้จริงๆไม่ได้ต่างจากใครเขา มีรัก มีครอบครัว ให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน แต่ปณิธานอันยิ่งใหญ่ ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้ เส้นทางของจอมคนไม่อาจเป็นตัว ของตัวเอง หลอกลวงคนได้ทั้งแผ่นดิน เห็นตัวจริง ตอนใกล้สิ้นใจ ความรักที่มันมี มันก็มีอยู่อย่างนั้น ไม่อาจลวงผู้ใด เพราะข้าเองก็เคยพลั้งพลาด ไปเสียทีเพราะสตรีงาม ลุ่มหลงในความงาม จนต้องแลกด้วยชีวิตบุตรชายคนโต และถ้ากองทัพกลับถึงถิ่นแล้ว แม่เจ้าได้ยิน ว่าเจ้าสิ้นใจ ที่ไปพลั้งในสงคราม หากว่าแม่เจ้าเอ่ยถาม พ่อจะตอบยังไง เพราะข้าเองมันก็คนหนึ่ง ซึ่งแท้จริงๆไม่ได้ต่างจากใครเขา มีรัก มีครอบครัวให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน แต่ปณิธานอันยิ่งใหญ่ ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้ เส้นทางของจอมคน ไม่อาจเป็นตัว ของตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง ที่ได้ค้นหามาเนิ่นนาน อุดมการณ์หรือปณิธาน ในการรวมแผ่นดิน หรือตัวตนที่ยิ่งใหญ่ หรือเป็นจอมทัพที่เกรียงไกร แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่าครอบครัวคือสิ่งเดียว ที่ต้องการ ที่ข้าต้องการ เหมือนหยดน้ำรวมตัวเป็นฝนพรำ พร่างพรมลงสู่ท้องลำธาร ยิ่งมันได้ไหลรวมตัวกัน ไปสู่ท้องทะเลกว้าง จึงหาตัวเองไม่พบ ตัวพ่อผ่านสงครามนานเหลือเกิน ค่อนชีวิต กรำศึกอยู่บนอานม้า ความรักในครอบครัว ความผูกพันที่ผ่านมา น้อยเหลือเกิน พวกเจ้าจง ขอให้เข้าใจ ถ้าพ่อต้องไปในวันนี้ ปณิธานใดๆอุดมการณ์ใดๆ ไม่สำคัญ ขอแค่เพียงให้เจ้ารักกัน เจ้าคือพี่น้องกัน เพียงเท่านี้ เป็นหวังเพียงสิ่งเดียว ปรารถนาเพียงสิ่งเดียว ที่พ่อมี เพราะพ่อเองมันก็แค่คนหนึ่ง ซึ่งแท้จริงๆไม่ได้ต่างจากใครเขา มีรัก มีครอบครัว ให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน แต่เพราะอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ ความรักในใจจริงต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้ เส้นทางของจอมพลไม่อาจเป็นตัว ของตัวเอง ที่เคยสูง รุ่งเรืองเพียงใด ข้าไม่เคยป่าวขาน ที่เคยล้มลงสักเพียงไหน ไม่เคยละอาย เพราะรุ่งเรือง หรือล่มสลาย กาลเวลามันก็ผ่านไป พ่ายแพ้หรือชนะ ยิ่งใหญ่เพียงใด มันก็ผ่านไป จนความตาย คล้ายเป็นแค่เพียง ย่ำค่ำในฤดูหนาว ที่เงียบเย็น ปล่อยวาง และไร้กังวล ดั่งค่ำคืนที่คล้ายว่ายาวนาน ดั่งค่ำคืนที่คล้ายว่ารวดเร็ว แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว ค่ำคืนที่คล้ายมีความสุข ค่ำคืนที่คล้ายว่าทุกข์ระทม แต่อย่างไรมันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว ค่ำคืนที่รุ่งเรือง ค่ำคืนที่เคยร่วงโรย แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว จนถึงเวลา กาลข้างหน้า ลูกและหลานจะกล่าวขานถึงเรายังไง แต่จะอย่างไร มันก็จะพ้นกาล แล้วผ่านไป เฉกเช่นกัน เฉกเช่นกัน